“ ေဒနိခါ ၂ နာရီေက်ာ္မွာ အကၽြန္ရို႕ကို စက္ရံုက မန္ေနဂ်ာက အစည္းအေ၀း ေခၚပါေရ၊ စကားျပန္က အလုပ္သမားတိ ကိုယ့္ရြာကို ျပန္ရပါဖို႔၊ ေဒမွာ အလုပ္မဟိရာ၊ ျပန္လာဖို႔ဆိုေက ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၁ လပိုင္း (၉) ရက္နိကို အေရာက္ျပန္ လာလို႔ရေရ၊ မလာခ်င္ေကလည္းရေရ လို႔ေျပာေရ၊ အထုတ္ခံရေရလူတိကို နက္ဖန္ကပင္အလုပ္ ဆင္းဖို႔မလိုဗ်ယ္၊ ဆင္းေကလည္းပသာမရ၊ လစာမထုတ္ခင္ေတာ့ ေဒမွာ နိန္လို႔ရေရ၊ ထမင္းေကၽြးထားပါဖို႕၊ လစာကို ဒီဇင္ဘာ (၄) ရက္ မဟုတ္ေက (၆) ရက္နိထုတ္ပီးပါဖို႔၊ လစာထုတ္ၿပီးေက စက္ရံုမွာ ဆက္နိန္လို႔ မရပါ၊ ကိုယ္လားခ်င္စြာကိုလားကတ္ဖိ လို႔မန္ေနကေျပာေရ” လို အလုပ္က တစ္လပီးနားျခင္းကို ခံရေရ ရခိုင္သမေခ် တစ္ေယာက္က ေျပာပါသည္။ ယင္းရခိုင္သမေခ်က“ သူရို႕တိက အကၽြန္ရို႕ အလုပ္သမ တိကို အလုပ္ဟိခါေတာ့ ေခၚေရ၊ အလုပ္မဟိေက ေမာင္းထုတ္ေရ၊ ေဒခ်င့္ မတရားလို႔ျမင္ပါေရ၊ ထုတ္ေကလည္း အားလံုးကိုထုတ္၊ နားခိုင္းေကလည္း အားလံုးကိုနားခိုင္ပါ့၊ အဂုပိုင္လုပ္စြာက နည္းလမ္းမက်ပါေလ၊ အကၽြန္ရို႕ကုိ အလုပ္က နားခိုင္စြာလည္း ထုတ္စြာနန္႔ တတူတူပါရာ၊ သူရို႕က ထုတ္ေတလို႔ တိုက္ရိုက္မေျပာစြာပါရာ၊ အကၽြန္ရို႕က လစာထုတ္ၿပီးေက ဇာမွာလားနိန္ဖို႔လည္း၊ နိန္စရာလည္း မဟိ၊ အိမ္ကိုျပန္ဖို႔လည္း လမ္းစရိတ္မဟိ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ အိမ္ကို ေပသာမွာဖု႔ိလုပ္နိန္ကတ္ပါေရ၊ အကၽြန္ရို႕လည္း ဇာပုိင္လုပ္ဖို႔လဲလို႔ အခ်င္းခ်င္းတိုင္ပင္နိန္ကတ္ပါေရ၊ ေဒကိစၥနန္႔ စိတ္ညစ္နိန္ကတ္ပါေရ” လို႔သူကဆက္ေျပာပါသည္။ ယင္းစက္ရံုမွာ ျမန္မာ အလုပ္သမား (အမ်ိဳးသမီးသိးသန္႔) ၄၀၀ ေက်ာ္ဟိၿပီးေက ျမန္မာအလုပ္သမား ၇၀ ေက်ာ္ အလုပ္ထုတ္ခံရစြာ ရခုိင္သမေခ် ၃၁ ေယာက္ပါ၀င္ပါေရ၊ ယင္းစက္ရံုမွာ ရခိုင္သမေခ် စုစုေပါင္း ၉၀ ေက်ာ္ဟိေရ လို႔သိရပါေရ။ မဲေဆာက္မွာ ထိုင္းအစိုးရက အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကို ၁၆၂ ဘတ္သတ္မွတ္ ထားေကလည္း ယင္းစက္ရံုမွာ တစ္ရက္လုပ္အားခ ဘတ္(၈၀) ရာရဟိကတ္ေၾကာင္း သတင္းရရွိပါေရ။
